Sokaklar çocuk doğurmaz

SOKAK ÇOCUKLARI

Ne çok şey öğretir hayat...

En çok da direnmeyi
Sonra kimseye çok da güvenmemeyi...

Sokak çocukları, evet bizim çocuklarımız hayata daha doğarken 1 - 0 mağlup olanlar.
Bir gece bile olsun babasının dizinde uyuyamayan, şevkatle saçlarının okşanmadığı, bilinmeyen korkular içinde, zorluklar içinde büyüyen çocuklarımız.

Hayatı boyunca aile sevgisinin ne olduğunu bilmeyen kocaman yürekleriyle ayaklarının üzerinde duran yaşları küçük, gönülleri büyük çocuklarımız..

Bir gün yolda bir tanesi ile kesişen yolum..
Adı: Muhammet
Babası tarafından, annesi tarafından sevilmemiş, uyumadan önce masal dinlememiş bir çocuğa sevgiyi anlatamazsınız. Yaşayabileceği en büyük sevgisizliği ve ilgisizliği yaşamıştır çünkü..

Sokakta büyüyen çocukların çile çektiği, ağladığı, hastalandığı bir dünyada ne kadar umutlu yaşanır ki... Hele ki çok istememe rağmen çocuk sahibi olamayan bir birey olarak hassasiyetimin zirve yaptığı bu günlerde...

Lütfen sokak çocuklarına olan bakışımızı değiştirelim. Onlara acımayalım yardımcı olalım..
Çoğumuz için görünmez olan bu çocukların bu yoksunlukta nasıl büyüdüklerini olanca gerçekliğiyle görelim.
Bir yerde okumuştum "Sokak Çocuğu" diyorsunuz ya aslında öyle bir şey yoktur.
Çünkü sokaklar çocuk doğurmaz.
Onların da herkes gibi anneleri ve babaları vardır.

1980 yılların başında Türkiyenin gündemine giren "Sokak Çocukları" meselesi halen ülkemizin başta gelen milli bir meselesidir.

Bu çocuklar fırtınalar neticesinde sokağa dökülmüş "İNCİ" lerdir.

Sokağı mesken tutmuş, günlerini sokakta geçiren, her türlü zorlukla karşılaşan ve hayatta kalabilmek için mücadele eden bu çocuklarımıza kendi evlatlarımız gibi sahip çıkmalıyız.

Sokak çocukları bizim evlatlarımızdır.

Dolayısıyla ülkeye kazandırılmaları gerekir. Bu mesele sadece polis gücüyle halledilemez.

Eğitim, ekonomik yeterlilik, ahlaki değerler, aile ilişkileri başta olmak üzere son derece geniş bir meselenin halledilmesiyle çözülür.

Yoldur yürünür, mesafeler aşılır, sorunlar çözülür. Yaralar sarılır, insan çabaladığı her şeyi çözebilir.

İki istisna dışında... Sevilmemek ve ölmek.
Ölümün çaresi yoktur, ama sevgisizlik çözülebilir..
Sokaktaki çocuklarımızı sevelim ve sahip çıkalım...

Hiçbir çocuk durduk yere kendine sokağı mesken edinmez. Ya biri itmiştir onu ya da çoktan vazgeçmiştir hayal kurmaktan, gücü bitmiştir.

Şu hayatta büyük konuşmamak gerekir. Hayatta her şey bizler içindir.
Unutma ki bir fırtanaya denk gelmemiş ne bir gemi, ne de bir kaptan kendini ispat edebilmiş sayılır.

EVET, SEVGİLİ MUHAMMET

Ayaklarında derman, içinde umut ve karşında insan kalmadığında sabret ve kendine yaslan...
Benim sende gördüğüm potansiyeli bir gün sende gördüğünde ne kadar güçlü olduğunun farkına varacaksın...

Sevgilerimle...
Manolya DEMİRBAŞ